Biraz Sohbet Edelim Mi ?

     Herkese merhabalar 2016 ne ara geldi ne ara geçti hiç bir şey anlamadım açıkçası.2016 yılı benim için hiçte iç açıcı başlamadı ne yazık ki...

      Neden mi ? Daha ne kadar zaman geçti ki 2016 geleli.Babaannem bayramın 4. günü yataktan düşmüş ve kısmi felç geçirdi.Nasıl oldu, ne oldu hiç bir şey bilmiyorum gördüğümde apar topar hastaneye kaldırılmış vaziyette sedyenin üzerinde konuşamıyordu.O an içimden bir şeyler koptu ve gözlerim doldu.(2015 yılının eylül aynın son zamanlarından bahsediyorum)Bir çok müdahale sonunda babaannem evine yerleştirildi ve az da olsa babaannemin konuşmaya çalışması bize yetiyordu bir de tatliş tatliş mimik hareketlerine hepimiz alışmıştık.Hiç bir şekilde kalkamıyor wc ihtiyacını bile altını bağlayarak gideriyor ve günde 2 kez vücudunu zeytin yağla bakım yapardık.Biz bundan hiç gocunmadık hiç yılmadık yeter ki iyi olsun ...
Canı yandığında Allah derdi ağzından tek çıkan kelime Allah.Babaannem bir gün çok fenalaştı ve ambulans çağırdık evimize bu arada evimiz derken biz aile apartmanında yaşıyoruz hep birlikte yaşadık.Babaannem o gün gitti ya bir daha o yatağa geri dönmedi oysa ona özel bir yatak alınmıştı hastahanedekiler gibi.Ambulanstaki görevliler babaannemi taşımak için kalınca bir örtüleriyle taşıdılar.Merdivenlerden indirirken içime ateş düştü yine bir yerine çarparlarsa canı yanarsa diye oysa bu kadar sevdiğimi bile bilmiyordum oysa ama gerçekten çok sevmişim çok seviyormuşum :(

       Yoğun bakıma yatırıldı ve annemle halam her gün hastaneye gidip düzenli şekilde bakımını yaptılar yemeğini yedirdiler ve artık felçi de düzelmeye başlamıştı tabi  başka hastalıkları çıkmasaydı.İç organları çürümeye başlamış,karaciğerinden ötürü sarılık geçirmeye başladı.Ben ve kardeşlerim de düzenli olarak ziyaretine gidiyor, yoğun bakımdaki hemşirelere rica edip 2 dk görüyordum.Tam bu felç hastalıklar derken toplam 4 ayı buldu.Ocak ayının son günlerinde babaannem daha da fenalaştı.Önceleri nasılsın babaanne dediğimde iyiyim derdi en son gittiğimde ise yüzü iyice sararmış vaziyette ne yapiyorsun dediğimde sadece gözleriyle bana bakıp hiç bir tepki vermedi hiç böyle karşılamazdı oysa ki mimik hareketleri yapardı.

     Salı başlayan bu tepki beni oldukça üzdü ve doktorun şu sözü aklımdan çıkmıyor ''yapacak müdahale kalmadı sözün bittiği yer geri dönmez artık''saatlerce yoğun bakım odası kapısının önünde bekledik gece dönüp evimize geliyordum ama annemle halam orada sabahlıyordu.Ertesi gün babaannem gözlerini kapamıştı artık derin derin uyuyordu arada gözlerini açıp kapatıyordu hemen bu beni daha da üzüyordu.Yine gece eve gelip sabah hastaneye gidiyordum bu sefer iyice umudumuz kırılmıştı ALLAH'tan ümit kesilmezdi tabi ki.Gözleri kapalıydı nefes alış verişlerini duyuyor ve kelime-i şehadet ediyorduk bizde duyup kendi de söylesin diye.Gerçekten de öyle oldu biz dua edince başında o da dudaklarını kıpırdatıyordu ve birden gözlerini açtı.Hepimizi başına topladı tek tek çocuklarının ismini söyledi onları görmek istedi ve helalleştik.Halamdan son isteği ise şu oldu halamın çocuklarını görmek onlarda uzak şehirde biri okuyor biri de hakim olduğundan cuma gecesi anca gelebildiler.Babaannemin gözleri hafif açıktı onları gördükten sonra tamamen yumdu gözünü gece 3 te annemi ikna ettim ''çok yoruldunuz sabah gelelim dinlen sen'' dedim tamam dedi ''halam da sabah dinlensin'' dedim.Gece eve geldik hemen yattık ve sabah telefon çaldı babaannem vefat etti....

     Babaannem umarım yattığı yerde dinleniyordur bir hafta oldu hala rüya gibi sanki kara toprakta değil hastanede :( Hastanedeki koşturmalar ve bir sürü olumsuzluk daha yaşadığımdan dolayı bu aralar buralarda değildim.Siz neler yaptınız umarım herşey yolundadır .